De herfstige wereld van Blaudzun

Singer-songwriter verspreidt herfstige sferen

Blaudzun is een geboren muzikant

DOOR MARK ROOS

Met zijn deze week verschenen derde album Heavy Flowers hoopt singer-songwriter Blaudzun (37) hoge ogen te gooien. Aan de muziek ligt het in ieder geval niet, want die is opgewekter, rijker en toegankelijker dan ooit. Komende zaterdag begint Blaudzun zijn reeks live-shows op het uitverkochte festival Noorderslag in Groningen. ‘De kerk is de beste muzikale leerschool die er is.’


Hoewel het deze week verschenen Heavy Flowers al zijn derde album is, is Blaudzun – echte naam Johannes Sigmond - eigenlijk pas sinds zijn optreden vorig jaar in De Wereld Draait Door bekend bij een breed publiek. Zijn banjoversie van de Tears For Fears-klassieker Shout in programmaonderdeel DWDD-recordings, oogste zowel applaus als boegeroep op Internet.
Sigmond kan er wel om lachen. ,,Ik vind dat eigenlijk wel een goed teken,’’ zegt de dertiger, wiens artiestennaam ‘geleend’ is van de Deense wielrenner Verner Blaudzun. ,,Veel mensen hebben moeite met mijn specifieke manier van zingen. Of met het zwaarmoedige, herfstige karakter van mijn muziek. Dat vind ik helemaal niet erg. Ik ben ook vaak wel een beetje zwaarmoedig.’’
Hoewel zijn derde album Heavy Flowers een eerbetoon is aan de vergankelijkheid en het verval, is het zijn meest opgeruimde en toegankelijke album tot nu toe. Hij heeft wel eens geprobeerd een ongecompliceerd vrolijk liedje te schrijven met louter montere majeurakkoorden te schrijven, maar het lukte niet. ,,Die melancholie, die mineurakkoorden: dat zit gewoon diep in me. Ik heb ook het gevoel alsof ik oneerlijk naar mezelf toe ben als ik al te vrolijk ga doen. Het leven is tenslotte ook niet enkel en alleen vrolijkheid. En muziek is voor mij een afspiegeling van het echte leven. Bij The Beatles vind je onder de vrolijkheid aan de oppervlakte vaak melancholie en droefheid. Heel knap vind ik dat. Ik hoor het ook vaak bij Cubaanse muziek en Portugese fado: vrolijk aan de oppervlakte, maar daaronder schuilt van alles.’’
Sigmond zegt dat de herfst zijn favoriete jaargetijde is. Dat verklaart ook zijn fascinatie voor de Ronde van Lombardije, de wielerklassieker die in het najaar verreden wordt en waarover Sigmond een geslaagde documentaire maakte. ,,Ik ben dol op de herfst, en dan vooral de herfstdagen waarop de zon schijnt,’’ zegt de muzikant die als freelance journalist werkte voor onder meer de EO, Avro, Tros en KRO. ,,De herfst is een tijd van verval, maar ook een tijd van strijklicht en die mooie laagstaande zon. De winter vind ik niks: dan is alles dood en vergaan.’’
Hoewel Sigmond niet bepaald overkomt als praatgraag en extravert, praat hij met liefde over muziek en zijn muzikale vorming. ,,Al toen ik een jaar of 5 was, ging ik bezig met cassetterecorders en muziekinstrumenten die her en der door het huis slingerden. Ik maakte zelf liedjes, schreef zelf mijn teksten – hoe verschrikkelijk het was op school - en nam die ook zelf op. Mijn ouders waren actief in de kerk van de Pinkstergemeente, waar heel veel werd gemusiceerd.’’
Van zijn moeder leerde hij een beetje pianospelen, instrumenten als ukelele, banjo en gitaar kreeg hij zelf onder de knie. ,,De kerk was voor mij dé ideale muziekschool. Als je ook maar twee of drie akkoorden kon spelen, werd je het podium opgeschopt en mocht je in de band meedoen. Ik volg het allemaal niet op de voet, maar je zou eens moeten kijken hoeveel finalisten van talentenjachten als The Voice Of Holland en X-Factor in de kerk zijn begonnen met zingen. Ik denk dat het er heel veel zijn. Daar kan geen opleiding tegenop.’’
Sigmond zegt zijn geloof in de loop der jaren te zijn verloren. Zijn liefde voor muziek en musiceren, aangereikt door datzelfde geloof, heeft hij echter behouden. ,,Ik draai thuis van alles. Van klassiek tot gitaarrock, van Bob Dylan tot Run DMC. Vreemd genoeg heb ik The Beatles pas op late leeftijd ontdekt. Dat had de muziek van mijn ouders moeten zijn, maar die hadden dat gewoonweg niet in huis. Wel veel stichtelijke muziek. En Johnny Cash en Bob Dylan, die allebei hun spirituele periodes hebben gekend. Ik heb ook veel meegekregen van de families van mijn ouders. Mijn vader heeft Indonesisch bloed, mijn moeder heeft Hongaars/joodse roots. Op bezoek bij mijn vaders familie werd veel gitaar gespeeld, bij de familie van mijn moeder klonk vaak folk en zigeunermuziek. Ik denk dat ik van beide culturen wel wat heb meegekregen in muzikaal opzicht.’’

Eigenlijk heeft Sigmond nooit getwijfeld over wat hij wilde worden. Hij volgde weliswaar een opleiding journalistiek in Ede, maar eigenlijk alleen maar omdat dat mooi te combineren was met het muzikantenbestaan. ,,Ik ben al vroeg in mijn tienerjaren geld gaan verdienen als sessiemuzikant, als zanger en bassist. Het was misschien logisch geweest dat ik naar het Conservatorium was gegaan, maar dat zag ik niet zitten. Ik wilde spelen en optreden; wat dat betreft ken ik helemaal geen schroom of drempelvrees. Een echte entertainer of showman zal ik nooit worden, maar ik voel me wel heerlijk op het podium. Een goed optreden geeft me veel energie. Na zo’n optreden wil ik meer, wil ik nog een keer, en de volgende dag weer.’’
Komend weekend staat Sigmond op festival Noorderslag in Groningen, dat jaarlijks een overzicht geeft van de stand van zaken in popland Nederland. Sigmon verheugt zich erop. ,,Tim Knol, Roosbeef, De Staat, Dazzled Kid: er zijn hier relatief veel artiesten met een eigen geluid. Dat er, in vergelijking met bij voorbeeld Engeland, nog veel rotzooi in de hoogste regionen van de hitlijsten staat heeft volgens mij met smaak en opvoeding te maken. Misschien moeten ouders eens stoppen hun kinderen vol te stouwen met de muziek van K3. Laat ze lekker naar Coldplay luisteren, ook een soort K3, maar dan veel muzikaler.’’

Heavy Flowers van Blaudzun ligt nu in de winkels. Komende zaterdag speelt Blaudzun op festival Noorderslag in Groningen (uitverkocht).  Al zijn optredens in januari zijn uitverkocht, maar in maart volgt een nieuwe tournee. De data zijn te vinden op www.blaudzun.com