 Klaas van der Eerden. FOTO BOB BRONSHOFF |
| Klaas van der Eerden. FOTO BOB BRONSHOFF |
In het eerste decennium van deze eeuw werd cabaretier Klaas van der Eerden (36) vaak verguisd door critici en op handen gedragen door jongeren. Nu hij zelf vader is van twee dochters is zijn thematiek veranderd en is het publiek deels met hem meegegroeid. ‘Ik hoor tegenwoordig ook van vijftigers en zestigers dat ze het leuk vinden.’
Publiek groeit met cabaretier Klaas van der Eerden mee
'Ik begrijp nu zelf niks meer van 16-jarige'
DOOR MARK ROOS
Cabaretier
Klaas van der Eerden (36) is een harde werker. ,,De afgelopen vier jaar
heb ik twee kinderen gekregen, ben ik verhuisd, heb ik drie seizoenen
het programma Wipeout op RTL 5 gepresenteerd, heb ik Badgasten voor BNN
gedaan en heb ik twee cabaretprogramma’s geschreven’’, somt hij op.
,,Dat verklaart misschien dat ik soms wat moe ben. Aan de andere kant:
als ik twee maanden thuis zit, wordt mijn vrouw gek. Dan ben ik echt
niet te harden zo chagrijnig. Ik hou gewoon van hard werken. Ik doe
gemiddeld 180 voorstellingen. 110 in seizoen 1 en 70 in seizoen 2 als
reprise. In anderhalf jaar heb ik dan alle theaters in Nederland van
binnen gezien.’’
Komende woensdag gaat zijn nieuwe show Breedbeeld
in première in Amstelveen. In de snelle show toont de Amsterdammer zich
wederom een begenadigd observator van alledaagse menselijke
eigenaardigheden. Tutjes in Amsterdam-Zuid, trotse vaders in de
speeltuin en hypochonders: Van der Eerden neemt ze in snel gemonteerde,
rake sketches op de hak.
 Breedbeeld van Klaas van der Eerden |
| Breedbeeld van Klaas van der Eerden |
Vroeger
werd nog wel eens gezeurd over die jonge cabaretier die in elke
voorstelling een chronisch gebrek aan politiek en maatschappelijk
engagement tentoonspreidde. ,,Helemaal aan het begin van mijn carrière
schreven zowel NRC als De Volkskrant me de hemel in als een baanbrekende
mix van Freek en Youp. Daarna kan alles natuurlijk alleen maar fout
gaan. Ik breng al twaalf jaar voorstellingen met entertainment met een
dun laagje boodschap eronder. Dat kan in Nederland niet. Ik ben nu een
eenmaal geen Jochem Myjer en Bert Visscher, en ook geen Freek of Youp.
Ik hang er ergens tussen. Critici kunnen me niet plaatsen, dus branden
ze me af, hoewel ik de laatste jaren niet te klagen heb over de
kritieken.’’
En als er al een negatieve kritiek komt, dan raakt
het hem niet meer. ,,Toen ik alleen was, kon ik wel eens slecht slapen
van negatieve kritieken. Toen was optreden mijn leven, nu is mijn leven
breder geworden. Sinds ik een gezin heb en een sterke thuisbasis, raakt
het me niet meer. Dan denk ik: ik heb lekker drie meiden thuis zitten
die wél van me houden, dus jullie kunnen de boom in.’’
Van der
Eerden is getrouwd en heeft twee dochters, Miene (4) en Rosa (1). Zijn
‘nieuwe’ thuissituatie heeft ook gevolgen voor de thematiek in zijn
voorstellingen, waarin het uitgaansleven is vervangen door de speeltuin
en puberproblemen zijn ingewisseld voor dilemma’s uit het leven van een
jonge vader. ,,Sinds ik vader ben is de wereld iets kleiner geworden. Ik
speel vier keer in de week, woensdag tot en met zaterdag, dinsdag is
mijn papadag, maandag is mijn slaap- en bijtankdag. Blijft over: de
zondagmiddag, waarop ik probeer af te spreken met vrienden. Maar ik
klaag niet hoor. Ik geniet met volle teugen.’’
Van der Eerden ziet
dat het publiek met hem meegroeit. ,,In de tijd dat ik Het Klokhuis
presenteerde, kwamen er ook kinderen naar de voorstellingen. Kreeg je na
afloop van die zelfgemaakte tekeningen van ze. Was ook niet echt de
bedoeling. Tot voor kort werden mijn zalen vooral bevolkt door tieners.
Die zitten nog steeds in de zaal, maar ik zie ook dat een groot deel van
het publiek met me meegegroeid is. Ik hoor tegenwoordig zelfs van
vijftigers en zestigers dat ze het leuk vinden. Dat was tot voor kort
ondenkbaar. Ik denk dat het gehannes van jonge ouders heel herkenbaar is
voor ouderen, in tegenstelling tot de lotgevallen van tieners. Sterker
nog: ik begrijp vandaag de dag zelf niets meer van een 16-jarige.’’
Van
der Eerden komt uit een progressief nest, waarin de Vpro, GroenLinks en
cultuur vaste waarden waren. ,,Ik zat op het Montessori Lyceum in
Amsterdam-Zuid. Mijn ouders waren artiest, maar ik wilde dat niet. Ik
vond het allemaal een beetje aanstellerig. Ik zette me af en wilde
trainer worden bij bedrijven en ben personeel en arbeid gaan studeren.
Ik ben wel afgestudeerd, maar een carrière in die richting is mislukt.
Mijn ouders wilden graag dat ik iets artistieks ging doen. En zie:
hebben mijn ouders toch nog hun zin gekregen.’’
Zijn
carrière als cabaretier begon toen hij als vrijwilliger werkte voor
zeilvereniging Waterland, waar hij de bonte avond presenteerde. ,,Het
publiek bestond veelal uit scholieren. Ik deed wel eens een sketch. Of
speelde op mijn dwarsfluit. Ik heb het vak van theatermaker zelf
uitgevogeld. Met vallen en opstaan. Dat verklaart misschien ook dat al
mijn voorstellingen over mijn eigen leven gaan. Over wat ik meemaak. Ik
kan heel moeilijk teksten van anderen brengen. Ik moet het zelf ervaren
hebben om het geloofwaardig te kunnen brengen. Ik zit wel eens na te
denken om maatschappelijke of politieke thema’s aan te snijden, maar ik
vind mezelf in zo’n situatie al snel te betweterig. Alsof ik weet hoe
het moet in de wereld. Ik vind mijn eigen leven al ingewikkeld genoeg,
dus ik ben niet de juiste persoon om andere mensen te vertellen hoe zij
moeten leven.’’
Van der Eerden gelooft dat er nog genoeg zaken in
zijn persoonlijke leven zijn te vinden die universeel genoeg zijn om een
breed publiek te boeien. ,,Het bedenken van onderwerpen kost me totaal
geen moeite. Het daadwerkelijke schrijven achter de tekstverwerker vind
ik een stuk zwaarder. Schrijven is een eenzaam ding. Je bent alleen maar
met jezelf bezig, wat heel vermoeiend is. Nu ik twee jonge dochters
heb, is het nóg moeilijker. Als jonge vader kan ik het me niet meer
permitteren om puur met mezelf bezig te zijn. Er is meer in de wereld
dan Klaas van der Eerden. Vandaag de dag denk ik in termen van wij in
plaats van ik.’’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten