De tweede jeugd van The Human League

 

Met een verrassend eigentijds klinkend nieuw album en een nieuwe tournee lijkt de Engelse synthesizerpopband The Human League aan zijn tweede jeugd begonnen.

De tweede jeugd van The Human League

DOOR MARK ROOS 

Hoe graag ze het misschien ook anders hadden gewild, Susan Ann Sulley, Joanne Catherall en Phil Oakey van de Engelse elektrogroep The Human League zullen tot aan hun sterfbed worden geassocieerd met de megahit Don't You Want Me. 1,5 miljoen exemplaren werden er in 1981 verkocht van het aanstekelijke nummer. Oakey: ,,Eigenlijk hebben we een haat-liefdeverhouding met Don't You Want Me. Het liefst willen we dat we gewaardeerd worden vanwege al onze muziek, aan de andere kant moeten we ons neerleggen bij het feit dat Don't You Want Me meer impact heeft gehad dan al onze andere hits bij elkaar.''

En dat zijn er nogal wat. Love Action, The Lebanon, Together in Electric Dreams, Fascination, Human, Mirror Man, Louise, Open Your Heart: het aantal hits dat de groep in de jaren '80 scoorde is indrukwekkend. Sulley: ,,Toch wil het publiek altijd Don't You Want Me horen. We zullen dat nummer dan ook altijd spelen tijdens optredens. Door het niet te spelen zouden we een nogal dom en zinloos statement maken over de ruggen van de mensen die dat liedje in hun hart hebben gesloten.''
Oakey: ,,Toen Don't You Want Me een hit werd, heb ik me er wel eens laatdunkend over uitgelaten. Ik denk dat wij ons toen iets te serieus namen en de aanvoerders wilden zijn van een nieuwe alternatieve scene. Daar waren we zo hard mee bezig, dat een middle-of-the-road-liedje als Don't You Want Me daar afbreuk aan deed. Gelukkig zijn we dat betreft wel een beetje volwassen geworden.''
Oakey, Sulley en Catherall zijn in een Amsterdams hotel neergestreken om de aandacht te vestigen op hun nieuwe album Credo. Wie denkt dat de drie Britten even een album in elkaar geflanst hebben om wat aandacht in de media te genereren, zit ernaast. Sterker nog: Credo klinkt als het product van een jonge, hongerige band. Stevige elektronische nummers als Night People, Into The Night, Single Minded, Egomaniac en Electric Shock kunnen zich met gemak meten uit het beste uit de tien albums omvattende Human League-catalogus. Oakey: ,,Ik hoor wel eens artiesten zeggen dat ze hebben genoten van het opnameproces voor een nieuw album. Ik kan me daar weinig bij voorstellen. Ik zie een nieuw album opnemen als iets wat nu eenmaal gedaan moet worden. Het is een noodzakelijkheid. Er zit iets in je hoofd en in je hart dat vastgelegd dient te worden. En dat doe je dan gewoon, met de groots mogelijke perfectie.''
Sulley: ,,Veel mensen vinden dat een nieuw album noodzakelijk is om optredens te boeken, maar onze ervaring is anders. We hebben de laatste jaren vrijwel non stop opgetreden zonder een nieuw album uit te hebben. Hoewel we voor veel mensen sinds de jaren '80 misschien een beetje uit het zicht zijn geraakt omdat we geen megahits hebben gescoord, hebben we de afgelopen jaren de wereld over gereisd voor optredens.''
Oakey: ,,Van stadions tot kleine clubs: we hebben alles aangepakt. Zolang we er geld mee kunnen verdienen, treden we overal op. Of beter: zolang we er geen geld mee verliezen, blijven we spelen en reizen.''
Catherall: ,,We hebben de laatste tien jaar meer opgetreden dan tijdens onze hoogtijdagen. We merken dat we met onze optredens heel veel publiek trekken dat onze platen kent maar ons nog nooit live heeft gezien.''
In de jaren '80 maakte The Human League deel uit van een Britse elektronische scene met bands als Visage, Ultravox, Heaven 17, Gary Numan en Orchestral Manoeuvres In The Dark. Oakey: ,,Qua sfeer en imago waren wij heel erg beïnvloed door een film als en een band als Emerson, Lake & Palmer. Al die indertijd nieuwerwetse Moog-synthesizers, zo'n elektronisch dansnummer als I Feel Love van Donna Summer, de muziek van Kraftwerk: dat was zo'n beetje de wereld waarin we leefden. Een wereld van sciencefiction, met moderne elektronica als stuwende kracht. Gitaren waren in onze ogen ouderwets en oubollig.''
De synthesizergestuurde pop van Human League heeft een hele generatie muzikanten beïnvloed. Moby, Lady Gaga, Madonna, Pet Shop Boys: het zijn artiesten die in interviews hebben gezegd beïnvloed te zijn door Human League. Oakey: ,, Het doet ons vandaag de dag wel een beetje blozen als we horen dat artiesten als Madonna en Lady Gaga en Pet Shop Boys zeggen door ons geïnspireerd te zijn. Wij hebben nooit een carrière in de showbizzwereld nagestreefd. Toen wij begonnen waren we nauwelijks muzikaal geschoold.''
Catherall: ,,Sterker nog: Phil heeft Susan Ann en mij bij The Human League gehaald nadat hij ons zag dansen in een club. Wij hadden nul komma nul ervaring. Ik verbaas me dan ook elke dag nog dat we een deel zijn van de muziekgeschiedenis. Dat we in tijdschriften, kranten en encyclopedieën staan.''
Oakey: ,,Elke dag dat we dit kunnen doen, is een zegen voor ons.''

Credo van The Human League is verschenen bij Wall of Sound/PIAS. Op 19 april doet The Human League een eenmalig Nederlands optreden in Paradiso in Amsterdam.